Af en toe ben ik net als die dokter die mensen van kwaaltjes af helpt, maar zelf met zijn mankementen blijft rondlopen. Herken je dat?
Ik leer mensen creatief schrijven, ze oplossingsgericht denken en geef communicatietrainingen. Toch betrap ik mezelf erop dat ik tijdens mijn interim opdrachten ook geregeld wordt opgeslokt door de waan van de dag en door de cultuur van een organisatie, terwijl juist mijn kracht is om buiten de lijntjes te denken. Dingen anders te doen. Los te komen van alledaagse rituelen, routines en beperkingen. Mensen in te laten zien dat ‘anders’ verfrissend is. Dat het inspirerend is om nieuwe ideeën te bedenken en van elkaar te leren.
Met de voeten in de klei
Ook wel weer goed om te realiseren dat, nu ik weer tijdelijk voor een project ‘met mijn voeten in de klei sta’, het in theorie allemaal prima werkt en mijn trainingen mensen zeker een boost geven. Maar als mensen daarna nog 1001 andere dingen moeten doen, dan al die gereedschappen om creatief te denken en innovatieve oplossingen te verzinnen vaak ook weer snel in hun gereedschapskist verdwijnen.
Zonde. Maar ook ik zie en voelde de afgelopen weken dat dat ook begrijpelijk is. Dat mensen het simpelweg soms gewoon te druk hebben met zaken ‘van leven en dood’. Dat ze enorme energie krijgen van trainingen en workshops, met goede voornemens aan de slag gaan, maar dat daar na een tijdje in de waan van de dag ook weer gemakkelijk de klad in kan komen.
Nu ik dat gevoel zelf heb, merk ik dat het niet altijd meevalt om creatieve energie en vibes vast te houden in organisaties waar op de achtergrond vaak nog heel veel speelt. Frustraties. Oud zeer. Zorgen. Stress. Privé dingen. Ervaringen met management of collega’s etc.
Zo betrapte ik mezelf er laatst op bij een klant die erg in de ‘ja maar’ modus zat en bleef, ik te moe was om te vechten om ook de ander over te halen de ‘ja-en knop’ aan te zetten.
Ik merkte dat ik in de drukte van die dag een tekst schreef die goed was, er alleszins mee door kon, maar niet de wow-factor had die ik normaal wil oproepen en meestal ook oproep. Ik merkte ook dat ik voor mijn eigen website, terwijl ik bij creatief schrijven altijd predik dat schrijven vooral veel te doen, al in geen tijden meer een blog had geschreven.
Olifantenpaadjes
Hoe komt dat toch dat we weer zo makkelijk ins onze oude gewoontes vallen, zelfs als we er bewust aan willen werken om dat niet de doen? O ja..Ons bizarre brein!
Na deze coronatijd heb ik weer de luxe om events te mogen presenteren en ‘live’ trainingen te doen en daar haal ik ontzettend veel energie uit en ik kan er mijn creativiteit in kwijt. Bij de klussen die dan wat stroever lopen of waar men wat behoudender is, ben óók ik dan soms geneigd toch maar die gebaande paden te volgen, omdat mensen daar nu eenmaal blij van worden. Totdat ik me realiseerde dat dát nu juist de valkuil is waar ik cursisten voor waarschuw! De missie van mij, en dus BDL, is immers niet voor niets om mensen te stimuleren om bij overheden buiten de lijntjes te blijven denken! Omdat binnendoor-routes en nieuwe wegen ons soms uit balans brengen, gedoe geven en moeite kosten, pakken we toch vaak liever de snelweg of de olifantenpaadjes om zonder al te veel gedoe ons doel te bereiken. Ook ik dus. The truth hurts.
Ja maar? Ja en!
Totdat ik vanochtend in het zonnetje zat en me bedacht. Is dat zo? Bereik ik nu mijn doel? Nee! Want, om nog maar eens een open deur in te trappen, ‘als je blijft doen wat je altijd al deed, krijg je wat je altijd al kreeg’. De snelweg nemen is effectief, maar ook erg rechtlijnig en saai en je komt er zo weinig verrassende landschappen op je route.
Dus zet ik, bewust dat ik zélf alleen degene ben die veranderingen kan realiseren, mijn kop koffie op het aanrecht en begeef me naar boven naar mijn thuiskantoor en start mijn computer op. Geen excuses meer. Tijd voor actie. Grote voorjaarsschoonmaak. De bezem door mijn brein!
Wat leer ik mijn cursisten? ‘Ja maar’ is gewoon een excuus om nee te zeggen!
Ik zei de afgelopen periode tegen mezelf:
‘Ja maar, die persoon wil nu eenmaal niet’;
Of…’Ja maar, ik heb het al zo druk;
‘Ja maar, zo werken ze bij die organisatie nu eenmaal’;
‘Ja maar, niet iedereen zit op mijn visie te wachten’.
…Terwijl ik als geen ander weet ‘ja maar’ is killing!
JA EN dus typ ik nu weer eens een half uurtje een (deze) blog;
JA EN bel ik zo meteen die opdrachtgever om te adviseren de speelse feedback-oefeningen tijdens een personeelsdag juist niet te schrappen;
JA EN neem ik me voor me net als mijn collega’s me in mijn werk niet te laten ontmoedigen door een wederom uitgestelde wet;
JA EN realiseer ik me dat al dat buiten de lijntjes denken me misschien weleens gedoe oplevert, maar dat dát nu juist is waar organisaties me voor inhuren, waar ik goed in ben en op de lange termijn veel blijer van word dan alleen ‘ja en amen zeggen’;
De lente hangt in de lucht. Ik wil mezelf en mijn brein weer laten bubbelen en bruisen. Me laven aan het zonlicht. De vogeltjes weer horen fluiten. Dus pluk ik de dag, schrijf deze blog en bel mijn klant… De voorjaarsschoonmaak is begonnen!
Creatieve groet,
Stefanie Couwenberg
Jouw trainer, spreker & facilitator die buiten de lijntjes denkt. BDL Communicatie & Training