Vandaag bedacht ik me…Creatief denken door de kerk zou een eitje moeten zijn. Zijn we immers niet allemaal op zoek naar een bepaalde manier van zingeving?
Waarom ik als niet-kerkganger hieraan moest denken? Omdat het vandaag Witte Donderdag is, en morgen Goede Vrijdag en dan Pasen. En dat ik voor de inmiddels traditionele ‘aftrap’ van dat weekend één keer per jaar mijn TV afstem op de EO (KRO-NCRV).
En waar een aantal jaren geleden alleen ‘de goedgelovige’ wist dat op deze dag de lijdensweg van Jezus begint, weet dankzij The Passion (bijna) heel Nederland dit inmiddels, realiseer ik me.
Het mooie aan een productie als The Passion vind ik dan ook, dat – hoewel het aantal gelovigen afneemt – toch weer meer mensen de betekenis van kerkelijke gebeurtenissen kennen en dit vertalen naar onze eigen tijd. Terwijl de kerken leegstromen, staan de straten in de Bijlmer vanavond dan ook tjokvol mensen die DE processie willen meemaken. Het illustreert dat we leven in een tijdperk waarin we op zoek zijn naar betekenisgeving. Een ritje naar alleen de meubelboulevard met Pasen voldoet niet meer. We willen een bepaald ‘gevoel’ ervaren.
Iedereen heeft in zijn leven te maken met lijden, met verlies, met ‘het zich herpakken’, met collectief verdriet en collectieve blijdschap, met gevoelens van angst, met ziekte, met onzekerheid. In een steeds individualistischer ingestelde samenleving willen we óók die gevoelens af en toe samen delen en ‘beleven’; Ons onderdeel voelen van een groter geheel.
Denk nog eens terug aan de ‘nagellakactie’ van Tijn in het Glazen Huis…Het doodzieke jongetje dat zich inzette voor anderen, raakte bij ons een gevoelige snaar. “En masse’ werden er nagels gelakt en er werd een gigantisch bedrag ingezameld dankzij het optreden van deze kleine ‘verlosser’. Met Pasen gaat het over lijden en weer opstaan: je herpakken.
Als er ergens een plek is waar The Passion dit gevoel bij mensen naar boven brengt is het vanavond in De Bijlmer.
De kerken mogen dan leegstromen…Zolang je als gemeenschap dat gevoel dat mensen zoeken (verlossing, betekenis, steun, verbondenheid, het gevoel uit te maken van ‘een groter geheel’, het gevoel van naastenliefde en zorg voor elkaar) in plaats van in een kerk op een andere manier weet te creëren, heb je wat mij betreft een creatieve oplossing gevonden om de oorspronkelijke functie van de kerk op andere plekken tot zijn recht te laten komen…
Of dat nu met het bijwonen van een processie is op straat, een stille tocht, het steeds populairdere ‘Mattheus Passion’ concert, het ontsteken van lichtjes en het vertellen van verhalen, of het organiseren van ‘feel good verhalencafé’s met bijvoorbeeld Pinksteren.
Ook tijdens feestdagen van overige geloven zouden wat mij betreft dit soort ‘gemeenschappelijke ervaringen’ georganiseerd mogen worden.
Als de kerken, ongeacht welk geloof, erin slagen om mensen meer ‘Passion’ ervaringen mee te geven, wordt de wereld er, ook buiten de eigen geloofsgemeenschap, volgens mij op creatieve wijze ietsjes mooier op. Dus lieve creatief denkende dominee, pastoor, rabbijn of iman…Zoek de betekenis achter de geloofsverhalen en vertaal ze naar onze eigen tijd in een eigentijdse setting… Keertje brainstormen?
P.S: Vanavond niet. Dan zit ik met een zak chips naar de processie te kijken. En me op twitter te bescheuren over de hilarische commentaren. (Geen zorgen…Dat is niets anders dan het doorgeven van briefjes onder ijskoude kerkbanken van vroeger… )
Passievolle groet,
Stefanie Couwenberg
www.denkbdl.nl
